Αν κάποια από τις κοπέλες που περνάει ή έχει περάσει μια παρόμοια διαδικασία και θέλει να τη μοιραστεί μαζί μας, ας μου τη στείλει στο εμαιλ μου και θα τη δημοσιεύσω.
Επειδή τα σχόλια που γράφονται είναι σε διαφορετικά θέματα κάθε φορά, και θεωρώ πως και δύσκολο είναι να παρακολουθήσει κάποια τις απαντήσεις αλλά και επειδή δεν θα ήθελα η εξομολόγηση της κάθε μίας μας να χάνεται σε ένα απλό σχόλιο....
Και ένα υστερόγραφο...
Ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Το να παραδεχτώ ότι είχα άγνοια για το τι σημαίνει η εξωσωματική ως λέξη ακόμα πόσο μάλλον ως διαδικασία ήταν και για μένα πολύ δύσκολο. Δεν είναι ντροπή όμως. Είναι το πρώτο βήμα.
Το επόμενο είναι να δεχτείς την ασθένειά σου. Ή την ασθένεια του συντρόφου σου.
Για τον εαυτό σου θεωρώ ότι είναι δυσκολότερο και να τον "συγχωρήσεις" και να τον παρηγορήσεις αν το πρόβλημα είναι λόγω δικής σου ασθένειας. Γιατί ασθένεια είναι. Μην επιτρέπετε σε κανέναν να σας μεταχειριστεί σαν υποψήφια πελάτισσα. Γιατί αν ήταν έτσι θα ψάχναμε για εμπόρους και όχι για γιατρούς που γιατρεύουν...
Αν το πρόβλημα οφείλεται σε ασθένεια του συντρόφου σου, απλά βάλε τον εαυτό σου στη θέση του. Και θα καταλάβεις πολλά...
Κυρίως όμως θα καταλάβεις πόσο τον αγαπάς...
1 comment:
Κάθε φορά που μπαίνω σε αυτό το blog ...διαβάζω ξανά και ξανά αυτήν την ιστορία.....
Πραγματικά δε παρουσιάζει μόνο μια γυναίκα με πολύ θάρρος και επιμονή αλλά ταυτόχρονα έναν χαρισματικό άτομο....με συγγραφικές ικανότητες θα μπορούσα να πώ!!!!
Μπράβο σου !!
Post a Comment