Γιατρέ μου να σου μιλήσω......;

Γιατρέ μου καλησπέρα, Σήμερα φόρεσα τα καλά μου για να έρθω να σε επισκεφτώ. Είμαι μια ασθενής μέσα σε τόσες άλλες μα θα ήθελα να σου πω δυο λόγια, μου επιτρέπεις; Ήρθα να σε δω γιατί εσύ, λέγεται, πως έχεις λύση στο πρόβλημα της υγείας μου. Ναι, ξέρεις δεν ήρθα εδώ ως πελάτισσα. Ασθενής είμαι που τη δεδομένη στιγμή το σώμα μου πονάει και ψάχνει γιατρειά. Με βλέπεις ήρεμη, μα δεν είμαι. Τα νέα που πήρα με σόκαραν. Κυρίως γιατί δεν γνωρίζω τίποτα για την διαδικασία της εξωσωματικής, δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου ότι θα πέρναγα από αυτό το μονοπάτι στη ζωή μου. Μπορεί να διάβασα πολλά, μα όλα ήταν γενικά. Όλα είχαν συμβεί σε άλλους που είχαν την καλοσύνη να τα μοιραστούν, είτε σε μια εφημερίδα, σε ένα περιοδικό, στο διαδίκτυο. Όμως, χρειάζομαι μια βοήθεια, από κάποιον που έχει τις γνώσεις να με πάρει από το χέρι, κυριολεκτικά και μεταφορικά και να μου υποδείξει ποια σημεία αφορούν κι εμένα, ποια δεδομένα που αν τα απομονώσω θα απαντήσουν στις τόσες ερωτήσεις που έχω. Μη με κρίνεις... δεν έχεις υπάρξει στη θέση μου. Δεν ζητώ να μοιραστείς τίποτα από μένα, να μου συμπεριφερθείς σαν άνθρωπο θέλω. Έναν άνθρωπο που φοβάται, που τρέμει όλα όσα δεν γνωρίζει, που πρέπει να ηρεμήσει για να έχει το ψυχικό σθένος σιγά - σιγά να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Άκουσε τις απορίες μου. Για σένα ίσως είναι μια καθημερινή ίσως κατάσταση, άνευ σημασίας ή βαρύτητας. Γιατί εσύ κοιτάς το γενικό θέμα, εγώ όμως παλεύω να αναπνεύσω για να βγάλω την ημέρα μετά το σοκ που με βρήκε. Ίσως κάνω χαζές ερωτήσεις, δεν γεννήθηκα με ντοκτορά στα θέματα εξωσωματικής. Γιαυτό σε διάλεξα. Μπορείς; Προφύλαξέ με. Ξέρω πως το μονοπάτι που μπήκα είναι δύσκολο. Δεν περιμένω να μου προσφέρεις ροζ συννεφάκια για να επαναπαυτώ. Χρειάζομαι την αισιοδοξία σου παράλληλα με τις συμβουλές σου για ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Θέλω την πλευρά των πραγμάτων αν όλα πάνε καλά, μα θέλω και την συνέχεια αν τυχόν δεν πάνε. Έλα στη θέση μου. Ή στη θέση του άντρα μου. Αν ήμουν μέλος της οικογένειάς σου, δεν θα έκανες ό,τι πέρναγε από το χέρι σου για να βρεις μια άκρη; Κάντο και για μένα σε παρακαλώ που τρέχουν τόσα στο μυαλό μου και τα πιο πολλά είναι αρνητικά. Μη μου αφήνεις τις αμφιβολλίες να με διαλύουν, μήπως δεν έκανα κάτι σωστά, μήπως υπήρχε κάτι παραπάνω να κάνω αλλά δεν το σκέφτηκες έγκαιρα. Ναι, έχω επισκεφθεί κι άλλους γιατρούς. Γιατρούς που με είδαν ως πελάτισσα, γιατρούς που αντιμετώπισαν το σώμα μου σαν κάτι ουδέτερο, σαν ένα πράγμα χωρίς συναισθήματα. Αισθάνθηκα πολλές φορές σαν αντικείμενο. Όταν πονούσα αλλά δεν άκουγε κανείς, όταν ντρεπόμουν, όταν ένοιωθα άβολα σε αυτή την καρέκλα που κάποιες φορές νόμιζα πως ήταν καρέκλα βασανιστηρίου. Στην καλύτερη περίπτωση αισθανόμουν αόρατη. Όταν με συναδέλφους ή μαίες κουβέντιαζαν για τα ευρήματα και ρωτούσα μα κανένας δεν εξηγούσε τους επιστημονικούς όρους που άκουγα. Κι όταν που πετούσαν ένα χαρτί με τις επόμενες εξετάσεις που είχα να κάνω μα δεν υπήρχε χρόνος να απαντηθούν τα ''γιατί'' μου ή όταν η ελπίδα μου για το ''Θα τα εξηγήσουμε την επόμενη φορά όλα'' και αυτή η επόμενη φορά δεν ερχόταν ποτέ. Κανένας τους δεν σκέφτηκε τις λέξεις, τους όρους, τον τρόμο που είχα ''κλέψει'' , κανένας δεν σκέφτηκε ότι μέχρι την επόμενη φορά εγώ θα την βγάλω σε ένα μπαλκόνι, καπνίζοντας, μόνη και φοβισμένη με μια σβούρα μέσα στο μυαλό μου από που να ψάξω να βρω τις απαντήσεις μου. Κανένας δεν μπόρεσε να με φανταστεί στη Βιβλιοθήκη, ώρες ατελείωτες, να ψάχνω, να διαβάζω, να ρωτάω και να απαντάω μόνη μου, ή στο διαδίκτυο να ψάχνω να βρω κάποια που ίσως να έχει περάσει κάτι ανάλογο με μένα να την ρωτήσω, να μου απαντήσει, να με νοιώσει.... Ήρθα λοιπόν να σε συναντήσω.. Την ώρα που μου αφιερώνεις, όσο κι αν είναι αυτή, κάντην να είναι ουσιαστική. Περιμένω να είσαι σταθερός και ειλικρινής απέναντί μου. Γιατί δεν σου εμπιστεύομαι μόνο το σώμα μου μα και την ψυχή μου. Ξέρω πως δεν είμαι η μοναδική περίπτωση στον κόσμο. Για μένα όμως είναι η μόνη περίπτωση που δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνη μου. Γιαυτό όταν με ακούσεις να σου μιλάω, άκουσέ με πρώτα σαν Άνθρωπος. Κι όταν η ψυχή μου πια σε εμπιστευθεί, απάντησέ μου και πάλι σαν Άνθρωπος που έχει τις γνώσεις να με γιατρέψει... Γιατρέ, σου έφαγα πολύ χρόνο το ξέρω. Σε ευχαριστώ που με άκουσες όμως. Μια ασθενής ΥΓ. Το αφιερώνω στον Άνθρωπο -Γιατρό που συνάντησα στο δρόμο μου και άλλαξε όλα μου τα πιστεύω για τους Γιατρούς. Σε αυτόν που με άκουσε, με βοήθησε, με άντεξε, με υποστήριξε, έκλαψε μαζί μου, ξενύχτησε μαζί μου, χάρηκε πιο πολύ από μένα και όχι... δεν ήμουν η μοναδική του ασθενής. Μηνά, σε ευχαριστώ. Με όλη μου την καρδιά.

   Ποτέ δεν γίνεται ευκολότερο. Όσο κι αν διαβάσεις όσο κι αν ενημερωθείς αυτό που βιώνεις ή θα βιώσεις δεν έχει μέτρο. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να βάλεις στο μυαλό σου το λίγο ή το πολύ που θα διαβάσεις ή θα ακούσεις από άλλες περιπτώσεις. Κάθε στάδιο θα σου αφήνει τα σημάδια του, που δεν είναι απαραίτητα άσχημα. Όσα ζήσεις να προσπαθήσεις να τα δεις σαν ένα ''μάθημα'' να γνωρίσεις τον εαυτό σου ακόμα καλύτερα αλλά και τον τρόπο που έχεις μάθει να αντιμετωπίζεις τις δυσάρεστες καταστάσεις. Γιατί έτσι θα το δεις αρχικά: Την πιο δυσάρεστη κατάσταση που βρέθηκες από το πουθενά. 

   Πολλά από τα ερωτήματά σου θα απαντηθούν στο μέλλον και όχι όποτε θελήσεις εσύ. Κάποιες απαντήσεις θα έρθουν στιγμές που έχεις ξεχάσει ακόμα και τις ερωτήσεις που έχεις θέσει. 

   Όμως ένα έχω να σου πω: Όλη αυτή η διαδρομή έρχεται και με δώρα. Με εμπειρία. Με μαθήματα. Και μην πεις ότι δεν τα θες γιατί κανένας δεν σε ρωτάει. Στο τέλος όλα θα σου δώσουν το νόημα που ζητάς. 

(Από μια συζήτηση με μια φίλη......)